ریویزیونیسم بعد از انقلاب ها به میدان می آید و ادعا می کند علت اینکه انقلاب موفق نیست آرمانهای دست نیافتنی اش است لذا اگر می خواهید آن آرمانهایی که به هوایش انقلاب کردید به فنا نرود از دوز آنها کم کنید چون که "ما لا یدرک کله لا یترک کله "یعنی آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید لذا باید به دست انقلابیون فروکاست آرمان ها انجام شود تا انقلاب کاملا از بین نرود .

ریویزیونیسم در کشور ما در دهه 90 اسمش اعتدال است و قبلا در دهه 80 کارگزاران بود و قبل تر در دهه 70 اسمش هاشمی رفسنجانی بود .

4 سال اول دولت ریویزیونیست ها (تجدید نظر طلب ها ) این حسن را داشت که عده ای از کسانی که فکر می کردند میتوان از زاویه روبرو با جامعه جهانی (آمریکا و اسرائیل) صحبت کرد ولی بعد از 4 سال فهمیدند جامعه جهانی خود را شهروند درجه یک جهان می داند و کشورهای جهان سومی همچون ایران را شهروند درجه 3 می داند لذا از بالا به ما نگاه میکند لذا احساس میکند با قدرت گرفتن داریم نظم جهانی را به هم میزنیم لذا عصبانی می شوند و عصبانیت شان جز با قدرتمند نشدن ما جهان سومی ها فروکش نمی کند ( که شهید بهشتی با استناد به آیه افراطی خدای افراطی یعنی آیه موتو بغیظمیگوید ای آمریکا از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر چون ما از پیشرفت صرف نظر نمی کنیم آمریکا هم از انحصار طلبی اش لذا این جمله ایشان انشا در در مقام خبر است یعنی چه بخواهیم و چه نخواهیم اگر روی پای خودمان بیاستیم آمریکا از عصبانیت می میرد لذا تحریم و تهدید نظامی می کند) لذا مذاکره را از باب این انجام می دهد که ما از خر شیطان پایین بیاییم و بیخودی وارد جرگه پسا صنعتی ها نشویم نه برای اینکه بگویند بیاییم سوء تفاهم ها را برطرف کنیم چون هیچ سوء تفاهمی وجود ندارد حساب 4=2*2 است اینکه جامعه جهانی دلش آرام گرفته بخاطر این است که دل آرامشان یعنی ریویزیونیست هایی همچون ظریف و روحانی و سریع القلم و ... آنها را آرام کرده با عقب نگه داشتن موقتی ایران .

این مطلب را عده ای فهمیدند ولی 4 سال دیگر زمان لازم دارد تا بقیه هم بفهمند هر جند خود را به خواب بزنند ولی همین که بفهمند توکل شان به جامعه جهانی (انحصار طلبان جهان) کم می شود و استقلال را تنها راه حل خواهند یافت نه یکی از راهها

لذا کسانی را که حاضر می شوند برای استقلال مرارت ها را تحمل کنند را هو نمی کنند بلکه خودشان را با حفظ پرستیژ اجتماعی در خلوت هو می کنند و از اینکه حب دنیا دارند خودشان را ملامت می کنند و استقلال طلبان برایشان قهرمان های دست یافتنی می شوند .

تنها فایده قطعی که 8 ساله شدن دولت ریویزیونیست ها دارد عبث بودن تلاشهایشان است و این کم دستاوردی برای انقلاب عظیم اسلامی نیست در واقع دارند با دست خودشان تست نظریه میکنند و چون نتیجه از قبل برای انقلاب شناسان معلوم است انقلاب شناسان کک شان هم نمیگزد و حتی به نوعی خوشحال هم میشوند که باطل بودن استکبار باوری و استقلال گریزی برای همگان مثل روز روشن شود .

رهبر انقلاب نیز از فرصتی که مردم در اختیار ریویزیونیست ها و رفرمیست ها قرار داده یا می دهند با کمال میل استقبال می کنند

چون شنیدن کی بود مانند دیدن

این که ایشان سالهاست می فرمایند مستکبرین با مستضعفین مشکل دارند نه اینکه ما با آنها پدر کشتگی داشته باشیم به لطف ریویزیونیست ها با چشم دیدیم ولی هنوز کامل ندیدیم که ان شا الله در این 4 سال می بینیم .

مشکل مستضعف با مستکبر یک عمل نیست بلکه یک عکس العمل است این تمام چیزی است که این دولت نمی خواهد قبول کند ولی گذشت زمان همه اینها را به اعتراف می کشاند و این را از زبان ریویزیونیست ها شنیدن لذت دارد و الا از امام و حضرت آقا که اینقدر فرموده اند که برای همه عادی شده.

از این جهت خوشحالم که مردم این حضرات را سر کار آوردند هر چند از اینها آبی برای سفره مردم گرم نمیشود ولی یک خطر بزرگ (امید به استکبار) را از سر مردم و مسئولین برطرف می کند و این خیلی ارزشمندتر از شکم مردم است که به قار و قور افتاده.

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در دوشنبه 96/3/1 و ساعت 8:20 عصر | نظرات دیگران()